Harm van het Jaidee Resort heeft ons bij het ophaalpunt van de bus afgezet, dat was wel zo prettig want om 11 uur 's morgens was het alweer bloedheet. De bus deed er 3 uur over om Bangkok te bereiken
en toen nog n uur door BKK tuffen om op busstation Pin Klao te komen. Daar kwamen meteen weer afzetters van taxichauffeurs op ons af, *#*#**# bijna 1100 baht vragen voor n rit naar t vliegveld. Ze
durven wel. Staat er n krijsende madam bij die doet of wij gek zijn, of we wel weten hoe ver het is? Ja, we hebben wel n idee. Ze vertikken het ook om de meter aan te zetten, ook al vraag je er
expliciet om, maakt niks uit voor de prijs zeggen ze, huh huh. De afzetters verdomden het in elk geval om ons weg te brengen voor veel minder en riepen n collega. Die heeft ons uiteindelijk ook
genept ook al had ie de meter aan staan. Bijna geen ontkomen aan. Het was n rit van anderhalf uur in de spits, vlgs mij is het altijd spits in Bangkok, om op het vliegveld te komen en het is nogal n
afstand. Bangkok is zo'n enorm grote stad, komt geen eind aan. Naar Nederlandse begrippen betaal je n habbekrats voor zo'n rit (18 euro) maar het is het idee dat ze je willens en wetens belazeren. En
hun engels komt ook niet verder dan Amsterdam en football. Ga je in discussie, verstaan ze je niet. Ik heb de Thailand website er eens op nageslagen en het blijkt dat de praktijken van de chauffeurs
een algemeen voorkomend probleem zijn waar de overheid ook moeilijk grip op krijgt. Er is wel n meldpunt, maar ja, gedoe enzo. In Hua Hin hadden we ook al van die afzetters die 700 baht vroegen voor
n ritje van 2 km naar het paleis. Wees gewaarschuwd. Ons hotel ligt net buiten het vliegveld, de landende toestellen scheren over ons heen maar we horen ze nauwelijks. Na even bijkomen zijn we op
zoek gegaan naar iets eetbaars en kwamen bij een allerleukst restaurant aan n grote visvijver. Vissen voeren was n soort kinderattractie, de vissen buitelden over elkaar heen in hun vraatzucht. Leuk
gezicht. Jan heeft kip cashew, altijd lekker, gekozen en ik gedroogd vlees wat gefrituurd was, ook lekker. Het meisje wat ons hielp sloofde zich aardig uit en ze kreeg 100 baht fooi die ze snel
wegstopte. Bij het weggaan zei ze, see you tomorrow, ja dat zou ze wel willen. Daarna zijn we terug gewandeld naar het hotel. Morgen vliegen en zijn rond half 8 's avonds op Schiphol. Het is koud
horen we dus de overgang zal wel ff wennen zijn, van + 34 naar - 2. Gelukkig hebben we Toon, dus we zetten de kachel onderweg vast aan. Dit is de laatste van deze reis. Het was n hele ervaring om in
een heel andere cultuur binnen te stappen. Prachtige tempels bezocht en veel moois gezien. We hebben ons vaak verbaasd over wat hier allemaal kan, met 4 man en n baby op de scooter, of zoveel
pakkelarie bij je hebben dat je er zelf amper bij kan. Het eten is lekker, een mooi land met als uitschieter Ko Phan Ngan met zijn mooie gezellige strandjes. De mensen zijn vriendelijk en tolerant,
de beroemde Thaise glimlach, maar ze draaien je ook net zo glimlachend een poot uit. Veel armoede gezien, sloppenwijken naast luxe hotels, kortom land van tegenstellingen. De drie weken zijn
omgevlogen.
Het is hier ook goed verblijven, we hebben een origineel thais huisje en n zwembad voor de deur.
Harm en Nipha verzorgen een zeer uitgebreid ontbijt en perfect gekookte eitjes. Om 11 uur zijn we met hun shuttle naar Hua Hin gereden, het resort ligt nl iets uit het centrum. Hua Hin is een grote
badplaats met een prachtig breed, wit strand. De koning, die ze hier zeer hoog hebben, heeft hier zijn paleis en bracht al zijn vakanties hier door. Op en rond het strand is van alles te doen,
stalletjes en paardrijden.
Maar wij moesten eerst een reis regelen voor morgen. Harm had de aircobus geadviseerd naar Bangkok, na een forse wandeling waren we bij de booking office. Alle bussen voor morgen waren volgeboekt.
Yo. Toen met met n tuktuk naar het station gereden. Het stationnetje van Hua Hin is het meest gefotografeerde station van Thailand en misschien ter wereld, dat ben ik ff kwijt.
In ieder geval is het een mooi station, was ooit een paviljoen maar hier neergezet ter eer en glorie van Boemie.
Er gaan 2 treinen naar BKK, om 06.00 uur en on 14.10. 6 uur valt af, hebben we geen zin in.
Treinkaartjes kan je pas op de dag zelf kopen. Er kwam net een trein binnen en die zat stampevol natuurlijk, als er maar 2 op n dag gaan........
Hm, vreemd dat er maar 1 busmaatschappij op BKK zou rijden, en anders toch maar weer een minivan ritselen. Eerst maar wat eten en drinken, dat werd een Duits tentje waar weer wat van die ouwe
blanke mannen met hun Thaise vriendinnen zaten. We hebben het eens zitten bekijken, conversatie hebben ze dus totaal niet. In dezelfde straat vonden we een busmaatschappij en die had plek voor ons
om 12.00 uur.
Daarna zijn we Hua Hin ingedoken, aan het strand geweest en gelopen, door achteraf straatjes waar de dames lonken en zo kwamen we ineens bij een schildersatelier, wierpen een blik naar binnen en
tot onze verbazing zagen we het Hoge der A op de ezel staan. Meneer maakte het in opdracht, hij wist niet waar het was. Z'n engels was ook weer denderend natuurlijk, nadat we hem verteld hadden dat
we daar woonden, vroeg hij of we de plaats kenden, Amsterdam?
Gistermorgen hebben we een scooter gehuurd bij het resort om het eiland over te gaan.
Ze vertelden dat de helm eigenlijk moest maar niemand zich er aan hield, behalve in Thong Sala, daar controleren de popo's. Dus wij op de brommer een rondje eiland, lekker tropisch, bloeiende
bougainvillebomen en veel palmbomen, mooie stranden. Halverwege een Chinese tempel bekeken. Het eiland is niet heel groot, en de oostelijke helft heeft alleen zandpaden. We hadden niet veel zin in
zandhappen en zijn naar Thong Sala gereden, hier komen en vertrekken alle veerboten. Wat gedronken en spring rolls gegeten bij een Ierse pub, eindelijk fatsoenlijke muziek! Oh ja, we zijn de Makro
in geweest, eigenlijk uit nieuwsgierigheid of het hetzelfde is als bij ons en omdat het er lekker koel is. Ze verkopen hier dus naast allerlei vissoorten forse exemplaren kikkers voor op de bbq.
Daarna weer op t scootertje, hier en daar wat foto's gemaakt en toen terug naar t resort waar we onze spullen hebben gepakt om naar het strand te gaan. Het zeewater is gewoon warm, lekker maar
verkoeling geeft het niet echt. Tegen 18 zijn we teruggelopen, even gedoucht en toen weer heen voor de zonsondergang. We zijn nu ook op het strand blijven eten maar deze was duidelijk minder dan
gisteren. Diepvriespizza met kappers zonder kappers, de pasta van Jan was goed en de mojito ook. Leuk eiland, Koh Pha Ngan. Ze hebben hier onderling prijsafspraken gemaakt, taxi's zijn allemaal
dezelfde prijs, dus afdingen is er niet bij en ze hebben alle drie hun eigen gebiedje. Toen we aankwamen kwam er op de pier n mannetje op Jan af, hij wilde ons wel wegbrengen. Iedereen rekende hier
200 baht, maar hij deed t voor 250 of dat erg was? Hahahahaaha
Vanmorgen waren we er vroeg bij, na een bak muesli heeft mevrouw ons rond half 8 naar de pier gebracht en onderweg haar dochtertje bij school gedropt. De catamaran vertrok rond half 9. Als eerste
werd na ruim anderhalf uur varen een prachtig eilandje genaamd Nyuang aangedaan, daar ging de halve boot van boord, kort daarop Ko Tao, hier wemelt het van de duikscholen en duikexcursies. Daarna
full speed naar Chumphon, waar iedereen van boord moest. Als slachtvee naar bussen gedreven en na een ritje van een dik half uur stonden we bij het station waar een open busje (song thaew) klaar
stond om ons naar het busstation te brengen?? De logica was zoek. Er bleek pas rond half 6 's avonds een trein naar Hua Hin te gaan, dus wij naar het busstation. Daar was de bus naar Hua Hin net
weg en de volgende ging om 15.45. Oeps.
We hebben eerst maar een bakje rijst met groenten gehaald bij een kraampje, dat ging er goed in. We hadden t net op toen er een chauffeur aankwam zetten die vroeg of we naar Hua Hin moesten? Hij
had n minivan en vertrok nu. Mooi zo, wij voor een habbekrats in de minivan.
Het was nog 260 km te gaan langs palm- en rubberboomplantages. Deze chauffeur stopte echter wel om de paar km, ging dan even het busje uit, of we pikten nog iemand op. Al met al schoot het niet op
en toen hij stopte en doodleuk ergens ging zitten eten ontplofte het Duitse stel achter ons, die zaten te schelden. Uiteindelijk ging iedereen het busje maar uit om even wat drinken te halen. Na 10
minuten ging het weer op pad, na nog 2 hele korte stops om mensen in en uit te laten ( en ook rustig een stukkie achteruit over de vluchtstrook) reed ie toch stevig door.
Ineens ergens op de snelweg stopte hij en moesten wij eruit. Er stond een andere minivan te wachten en die bracht ons naar Hua Hin. Deze chauffeur had de kamikaze-opleiding cum laude afgerond,
inhalen in bochten kan best goed gaan weten we nu.
Er stapte een mevrouwtje in en na wat heen en weer gepraat tussen de chauffeur en haar vroeg ze ons waar we heen moesten. Jan gaf haar het mapje met het adres van het resort, wat ze aandachtig
bestudeerde, voor de duidelijkheid bladerde ze de map ook even door. Daarna sprak ze haar buurvrouw aan en met een knikje naar ons begon die mevrouw te bellen. De chauffeur bemoeide zich er weer
mee en uiteindelijk zat de halve bus met elkaar te discussiëren over de bestemming van de 'farang' (wij dus), lachen. Uiteindelijk waren ze het er allemaal over eens dat we werden afgezet in Hua
Hin en met een taxi naar het resort moesten. Hadden we zelf al lang bedacht en vonden het prima, waren wel flauw van het rijden zo onderhand.
Dus uiteindelijk na nog n tuktuk ritje waren we rond half 7 op de plek van bestemming en werden we in het Nederlands welkom geheten. Resort wordt sinds drie en een half jaar gerund door een
Nederlands stel. Hij heeft ons tijdens het eten wat tips gegeven om te doen. Lekker gegeten en toen plat, bekaf van een dag niksdoen en geklutst worden over de slechte Thaise wegen.
Jan wist een leuke route en zo kwamen we op een strand verderop terecht. Bijkomend voordeel was dat we met een taxiboot naar ons 'eigen' strand terug konden varen wat we dus gedaan hebben. Die
longtailboten hebben een niet bepaald makkelijke instap, en zeker niet vanuit het water.
Bij mijn instap zwaaide ik zwierig de tas met badspullen door het water. Helaas zat mn iphone er ook in en die vertikte het na die slok zeewater.
Open maken bleek geen optie want daar komt gespecialiseerd werktuig aan te pas. Jan opperde dat ik de föhn er op zou zetten en dat hielp, hij doet t weer.
De rest vd middag hebben we doorgebracht op ons terras met n drankje en lekkere spring rolls. Tegen de avond naar het strand gelopen(ingang om de hoek) om de zonsondergang vast te leggen,
eergisteren was hij mooier, vandaag was er wat bewolking. Je ziet m zakken en binnen n paar minuten is de zon weg en wordt t donker. Personeel van de aanwezige barretjes, hotels was al druk bezig
met de avondopstelling, eettafels werden op het strand gezet en verlichting in alle variaties, leek erg gezellig. Op het water verzamelden de inktvis vissers zich en verlichten het water met hun
felgroene lampen.
We hebben op het strand gegeten bij een bbq 'restaurant'. Jan een red snapper en ik satay, een maiskolf er bij en salade. We hadden zin in frietjes dus bestelden we die bij, komen ze met 2 enorme
borden friet aanzetten. En zout! Beetje jammer. Onder t genot van n mojito nog wat zitten genieten, het is hier goed toeven, mooi wit strand niet overmatig druk en het zeewater is lauw. Toen t mooi
geweest was terug naar het appartement. Het beest zat ook weer te roepen, het is n gekko hebben we ontdekt. Komt behoorlijk geluid uit zo'n beest.
Gistermorgen, na een koude douche in ons 3 in 1 badkamertje, (de buurman was vergeten de knop om te zetten voor de waterdruk;-)) schoven we voor het ontbijt aan bij een wat ouder stel wat ook met
de boottour mee zou gaan zo bleek. David en Carol uit Evergreen boven Denver.
We raakten uiteraard aan de praat en zij vertelden nu voor 6 maanden door Azië te reizen, ze waren in januari begonnen.
Carol doopten we al gauw Edith Bunker, maar supervriendelijke mensen.
Rond half 9 werden we gehaald door een song theaw, een soort tuktuk voor een man of 8.
De chauffeur ragde ons druk toeterend door het verkeer naar de steiger waar de longtailboot lag te wachten. We hadden een groep van 7 fransen, 2 spanjolen, 2 amerikanen en 2 dutchies, toen we
allemaal aan boord waren geklauterd voeren we de rivier af richting zee.
Halverwege begonnen de mangrovebossen en zijn we afgeslagen voor een tochtje mangroven. erg leuk, hier en daar een visser en vogels, meer kom je er niet tegen. Er zullen vast een hoop dieren leven
maar die boten maken zoveel herrie dat alles op de vlucht slaat.
Na de mangroven voeren we de Andamanzee op, de kust is bezaait met stijl oprijzende rotsen, hongs genoemd. We hebben een behoorlijke tocht gemaakt, waarbij we zijn gestopt bij Khao Phing Kan het
eilandje met de 'rots' waar James Bond zich ontdeed van boeven in the man with the golden gun, nu een toeristische trekpleister van jewelste. We hebben geluncht op een piepklein strandje op n
rotseiland en nog n grot bezocht. De kust hier is erg mooi en er wordt veel kano gevaren en gesnorkeld. Op de terugweg hebben we aangelegd bij een drijvend vissersdorp met n enorme Moskee, geen
geld om hun kont te krabben maar wel n protserige moskee, je snapt t soms niet. Na hier wat te hebben gedronken en foto's te hebben gemaakt zijn we teruggevaren en waren we rond 17.00 uur weer
terug in Phang Nga waar we nu wel een warme douche konden nemen. We bedachten dat we aan de overkant zouden eten en de amerikanen kwamen ook net naar beneden met hetzelfde plan, dus hebben we
gezamenlijk gegeten en uiteindelijk kwamen de spanjolen en fransen ook nog binnen.
Jan had pasta met knoflook(errug!) en ik had Thonsuka of zoiets, moet ik nog even opzoeken, het was iig erg lekker. Het internet in het hotel is naatje en de Toski tv deed t ook niet, Jan heeft in
de lobby foto's zitten uploaden en ik ben lekker gaan slapen, t is een leuke dag geweest.
Vanmorgen hebben we David en Edith uitgezwaaid na mailadressen te hebben uitgewisseld en we hebben een uitnodiging om in Evergreen aan te komen als we de Rockies over gaan doen bij beter weer. We
hebben onze koffers gepakt en naar t busstation gelopen om een bus te nemen naar Krabi.
T blijft apart, op t station zit n mannetje achter n tafeltje buskaartjes te verkopen. Meteen bied hij aan dat we ook met n minivan naar Krabi kunnen. Vertrek binnen 5 minuten.
En dat alles voor 100 baht (2,50) de keus was snel gemaakt, dus wij in de minivan en op weg. Buiten een paar stops om wat spullen af te geven waarbij geven veel gezegd is, t meeste werd op straat
gekwakt, waren we anderhalf uur later in Krabi.
Meneer heeft ons keurig afgezet op t punt vanwaar we de bus naar Surat Thani en de Donsak Pier moesten hebben. Dat ging allemaal vlot en na nog n behoorlijke busrit vertrokken we om 16.00 met de
sneldienst naar de eilanden. Na een uur waren we bij Ko Samui en nog n dik half uur later op Ko Phang Nga. Een hoop gezelligheid hier.
Erg veel scooters ook! Ons appartementje ziet er prachtig uit en we hebben zeezicht, bij avond allemaal groene lichtjes op zee van de inktvisvissers. De mevrouw van t resort is zeer vriendelijk en
behulpzaam en we hebben lekkere noodels bij haar gegeten. Ze heeft een hond die enorm schooit, hij tikt je ook even aan met zn poot mocht je niet door hebben dat hij naast je zit. Ze klaagde al dat
hij t toch steeds voor elkaar krijgt en gasten hem wat toestoppen. Tja, van ons heeft ie niks gehad, even goede vrienden.
Er zit naast onze kamer een beest te roepen, we moeten morgen even vragen wat het is, nooit eerder gehoord, en daarstraks een motvlinder size big binnen, maar die is nu weer buiten waar hij hoort.
Morgen een stranddag.
Gisteren,vrijdagochtendeerst wat bij
het zwembad gelegen en gezwommen tot het te heet werd. (gevolgen zijn te zien ondanks smeren) Om 14.00 uur zijn we met de shuttle van het resort naar Ao Nang gegaan, een badplaats een paar km
verderop. Bloedheet en net of je aan de Spaanse kust loopt. Souvenirwinkeltje na souvenirwinkeltje, eten in alle talen, kortom
multicultureel maar niet onze kop van thee al die commercie. We hebben een poos naar de bedrijvigheid van de boottaxi's zitten kijken en n
sateetje gegeten en toen weer naar het opstappunt van de shuttle gegaan. Zodoende waren we veel eerder terug dan we gepland hadden. Dit was ook meteen de laatse keer dat ik me heb laten verleiden
op het heetst van de dag een activiteit te doen. Verder hadden we niet veel puf meer, de warmte is best afmattend, dus lekker wat zitten lezen op ons balkonnetje met n drankje.
Vanmorgen na het uitchecken met een taxi naar het busstation van Krabi
gegaan. Kaartjes gehaald voor de bus naar Phang Nga. Apart systeem hebben ze: je
koopt een kaartje, dan krijg je een rood briefje. Op het moment dat er bussen komen (en ze gaan naar Phuket allemaal via Phang nga) kijken ze waar plek is, stoppen je in een bus en dan krijg je
later van de conducteur een kaartje, die hij vervolgens 5 minuten later komt controleren. De bus was weer eentje uit de zestiger jaren maar dat bomde niks, het is spotgoedkoop, we hadden airco, we
zaten en t schommelde aangenaam. Na dik anderhalf uur schommelen waren we in Phang Nga, we werden op n
troosteloos busstation gedropt. Het hotel was op korte loopafstand dus wij op weg na eerst allerlei mannetjes te hebben afgepoeierd die ons weg wilden brengen, naar de baai brengen, een tour
verkopen of gewoon nieuwsgierig waren waar we vandaan komen. Het plaatsje bestaat voornamelijk uit een hele lange hoofdstraat waar alles zo'n beetje gebeurd. Alles is in Thai, nergens engels,
toeristen zijn hier nog niet massaal geland. Het hotel is n guesthouse, 2 aardige nauwelijks engels sprekende dames
hielpen ons naar de kamer, het is wat provisorisch maar zeer schoon. Douche, wc, wastafel in 1 hokje, alles wordt kletsnat, dáárom stond het wc papier buiten het
toilet/douche/wastafelhok. Jan ging de was naar de service brengen en een boottoer voor morgen regelen,
mevrouw beneden wist wel wat, liep met hem naar buiten, floot een voorbijkomende bromfietser aan, Jan achterop de brommer om 60 meter verder af te stappen, de bromfietser bleek de boottoermeneer te
zijn. Grappig. We hebben een toer voor de hele dag morgen. Meneer had Jan ook verteld dat er een mooie tempel in de rotsen was, niet zo
ver van hier en de moeite waard. Ik zag de bui al hangen. Wij op pad, 4 uur en bloedheet, niet zo ver was
natuurlijk een behoorlijk eind lopen en ook nog omhoog, maar we hebben het gehaald. Om vervolgens te constateren dat de grot dicht was. Ik hoop dat zijn toer morgen beter in elkaar
zit!Dus weer door de warmte teruggesjokt, gevraagd waar we kunnen
eten? daar en daar. Dat was ook weer een behoorlijk end waarbij we door de slums van PN zijn gekomen. Kwamen we uiteindelijk op een grote markt uit met heel veel mensen en heel veel kabaal. daar
nog even gekeken en toen terug gewandeld, onderweg een hapje gegeten en op zoek naar een busstop.
Tuktuk's hebben ze hier niet, wel n soort open bus die langs komt. Nergens
een busstop. Nergens een bus. Om een lang verhaal kort te houden, we waren uiteindelijk rond half 8 weer
bij het hotel en hebben zeker 15 km in de benen zitten. De zoutpilaren van het lijf gedoucht en we komen nu niet meer van onze plek tot de wekker morgenvroegom
7 uurgaat.
Aangezien we tijd genoeg hadden hebben we het rustig aan gedaan, de koffers gepakt, afgegeven bij de receptie en een taxi voor de middag besteld. Daarna weer n lekker broodje Subway gehaald en voor
de koffie naar de Starbucks aan de overkant waar we vriendelijk werden begroet. Bij het weggaan vroeg het meisje of we morgen weer kwamen? Nee, morgen zijn we in Krabi, met de klemtoon op i (zei
zij) Dan wenste ze ons een goede reis. Aardig toch?
Toen zijn we Chinatown ingedoken, daar was het een drukte van belang ivm het Nieuwjaarsfeest van de 19e. Allerlei kraampjes met voornamelijk eterij, alles mooi opgestapeld of in slagorde opgesteld
en het ene nog vreemder dan het andere. Knalblauwe krabben, rode krabben, vis, schildpadden, insecten, en dingen waarvan we ons afvroegen wat het was.
Een jong stel kocht een paar enorm grote gefrituurde kevers, lekker als hapje tussendoor.
Na rondgekeken te hebben zijn we weer richting hotel gegaan en niet veel later was de taxi er ook al. Het vrij nieuwe Naphotel in Chiang Mai is n aanrader! Supervriendelijk behulpzaam personeel en
n mooie luxe kamer.
Daarna nog n poos wachten op t vliegveld natuurlijk en iets eerder dan gepland konden we de lucht in met AirAsia, ja, die maatschappij waarvan de vliegtuigen uit de lucht vallen. Deze deed dat
niet, hoewel we vlak voor de landing meenden er al te zijn, zo'n gebonk ineens, waarschijnlijk een luchtzakje ofzo. De jongen naast mij sloeg n kruisje, maar zo erg was t nou ook weer niet.
Ook hier weer wat chinezen zonder opvoeding meegemaakt. Tjongejonge wat n volk.
In ieder geval waren we binnen 2 uur op Krabi en werden we opgewacht door onze taxi. Uiteindelijk waren we rond half 9 bij t resort en zijn na een zeer korte kamerinspectie doorgeschoten naar het
restaurant waar we weer lekker Thais hebben gegeten. Op die ene misser na is het eten hier goed en lekker.
We hebben een kamer in een rond huis wat in vieren is gedeeld, de badkamer is enorm met een watervaldouche die net zo hard aan de achterkant als voorkant zn water stort, beetje natte boel.
In de kamer hing gisteravond n aparte lucht, vanmorgen kwamen we er achter waar die weg komt. De huishoudelijke dienst sprayt alle kamers met insectenspray. Behalve die beestjes bij de kraampjes
hebben we nog steeds niks gezien waarvan we niet blij worden.
Gisteravond hadden we wel bezoek van een gekko, maar die schrok harder van ons dan wij van hem.
Omdat het donker was toen we aankwamen konden we vanmorgen pas zien waar we zitten, ziet er prima uit, mooie tuin, uitzicht op zee en een fijn zwembad.
Vandaag hebben we een wedoenniksdag, ontbijten, zwemmen, lezen, eten en drinken.
Het is vandaag af en toe bewolkt maar dat is helemaal niet erg.
Vandaag een rustig dagje, beetje uitgeslapen en daarna een broodje Subway
gegeten. Die smaken dus echt overal hetzelfde. Daarna zijn we naar het Art in Paradise Museum gelopen en hebben ons daar een
poos vermaakt met allerlei 3D voorstellingen. Toen we weer buiten liepen zag ik n enorme winkelhaak in Jan's broek. Niks van gemerkt. Jan is op zoek gegaan naar een kleermaker en dat is m
uiteindelijk gelukt in Chinatown waar hij lol heeft gehad met 2 dames die, terwijl ze de broek repareerden, hem familiefoto's lieten zien en praatjes voor 10 hadden. Tegen de avond besloten we te
gaan eten in de old town en hebben onderweg toch nog n Wat bekeken. Uiteindelijk op n terras gaan zitten (terrasjes hebben ze hier amper) met n wijntje en ons vergaapt aan alles wat voorbij komt.
Alle nationaliteiten lopen hier rond, het is n mierenhoop. Er was n opstootje bij n winkeltje aan de overkant en de tourist police kwam er aan te pas, Jan concludeerde dat het goede buurtagenten
waren want de zaak is gesust en alles ging rustig uit elkaar. De officers gingen vervolgens nog even met wat dames op de foto, lachen. We zaten zo prettig dat we besloten te blijven en hebben eten besteld,
lekkere kip met cashew voor Jan en ik had Singapore noodles en samen een salade. Dat ging er goed in. We werden als vorsten bediend, flesje wijn in de koeler, zelfs water werd
bijgeschonken. Op n gegeven moment was t genoeg geweest en zijn we langzaamaan
teruggewandeld naar het hotel.
Woensdag viert men in Thailand het Chinese Nieuwjaar en men is druk aan het
voorbereiden. Nu en dan gaat er ook wat vuurwerk de lucht in, heb t idee dat t onbedoeld is.
